SIRIS.nl

Alzheimer Café Peelland: hoe blijf je als mantelzorger fit en vitaal?

Op 10 november wordt de ‘Dag van de Mantelzorg’ gehouden.

Daarom was in het Alzheimer Café van dinsdag 6 november extra aandacht voor de mantelzorg. Het thema was ‘Hoe blijf je als mantelzorger fit en vitaal’. Ervaringsdeskundige Anne van Putten was uitgenodigd en zij ging in gesprek met Ivonne Berkers.

In de pauze van het Alzheimer Café was er muziek, gespeeld door Karel Brusewitz en Gerard Rooijakkers. Achtergrondmuziek, want het met elkaar praten staat centraal in deze pauze.

Na de pauze waren er veel vragen van allerlei mantelzorgers in de zaal. Er bleek een behoefte te zijn aan een gespreksgroep van mantelzorgers. Misschien dat die er wel komt.

Anne van Putten is ervaringsdeskundige. Zij heeft een dementerende man waar ze heel zorgzaam mee omgaat. Op de vraag, hoe haar dagelijks leven is, zegt ze dat het heel pittig is. Haar man wordt steeds afhankelijker en naast zijn dementie heeft hij ook nog steeds meer lichamelijke klachten. ''Hij loopt steeds achter me aan, soms moet ik ook een beetje loslaten want ik wil hem ook niet als een klein kind behandelen''.

Drie keer per week komt iemand hem verzorgen. Haar ervaring is dat bv. douchen dan beter geaccepteerd wordt dan dat zij dat doet.

De vraag was: er is vaak wisseling in de verzorging is dat niet storend? Anne zegt: "Bij ons niet maar bij anderen kan het anders zijn.

Binnenkort gaan ze verhuizen en ze is benieuwd wat dat voor haar man betekent. Ze krijgen een huis met een binnenplaats wat veiliger lijkt, minder kans om te dwalen.

Ze heef het allemaal met haar man besproken. Ze zegt altijd alles te bespreken ook al begrijpt hij het niet allemaal.

Anne zegt veel steun te ervaren zowel van haar casemanager als van haar kinderen.

Zij heeft goed contact met haar casemanager. Zij komt niet alleen voor haar man maar ook voor haar.

Ze benadrukt dat je  om een goede mantelzorger te kunnen zijn, je ook tijd voor jezelf moet nemen. Zij heeft een grote hobby, ze speelt al zestig jaar toneel en ze is daarmee doorgegaan ook toen haar man ziek werd. Onlangs is ze hiervoor gehuldigd.

Mantelzorger zijn is een taak. In het begin is het heel zwaar, dat is vooral  de periode dat anderen het niet begrijpen, die zien niet wat jij allemaal meemaakt. Pas als de ziekte wordt erkend, door de arts gediagnosticeerd, krijg je meer erkenning en begrip. Dan zijn er allerlei mogelijkheden voor hulp.