SIRIS.nl

Symposium Sensare in In de Gloria

Als je niet trapt kom je niet vooruit. Dat lijkt logisch, toch voelen veel mensen dat ze niet verder komen ook al trappen ze symbolisch heel hard.

Daarom was dat de titel van een symposium dat 9 maart gehouden werd door de Astense Miranda Raaijmakers van Sensare.

In In de Gloria kwamen zo’n tachtig gasten af op het interessante programma met inhoudelijke tips en inspiratie.

Sensare coacht mensen die niet meer vooruit komen. Miranda Raaijmakers hierover: “Dat kan zijn op werkvlak of privé, vaak heeft het één invloed op het ander. Door weer te leren trappen komen ze weer vooruit.”

De gasten kregen een mooie combinatie van sprekers, arbeidsdeskundig ombudsman Bas Hagoort en tot voor kort wereldbeker veldrijdster Sanne van Paassen en cabareteske invalshoeken van Scharrelvis, voorgeschoteld.

Bas Hagoort grapte naar de toehoorders: “In Nederland hebben we flink wat topcoaches als Cruyff, Michels, Lammers en Raaijmakers”, doelend op Miranda. “Zonder gekheid; een goede coach, zowel sportief als zakelijk, geeft richting. Niet iedereen is zo bevlogen als Van Persie tijdens het WK.”

Gelach is zijn deel, men heeft de vliegende Van Persie nog in gedachten. Hagoort: “Coaches halen de stip aan de horizon dichterbij. Van de werknemers heeft 52% liever een coach dan een opleiding. Ook hier geldt dat alles wat aandacht krijgt groeit. Een coach helpt mogelijkheden zien, keuzes maken, verantwoording dragen, visie creëren. Iedereen wil geïnspireerd worden en verder komen. Ook zij die niet kunnen werken door ziekte of burn-out. Ziekte kost veel, aan ziektekosten, productieverlies, loon, vervanging. Dit proces is te verkorten door coaching en de zieke werknemer het juiste zetje te geven.”

Een zetje heeft Sanne van Paassen uit Vlierden niet nodig. Zij geeft gas vanaf dat ze wakker wordt. Deze 27-jarige wordt mentaal gecoacht door Sensare en behaalde prachtige resultaten bij het veldrijden en mountainbiken.

Sanne van Paassen vertelt met de nodige snelheid wat tegenwind met haar deed. “Van mijn ouders heb ik geleerd dat je met hard werken iets bereikt. Ik wilde altijd beter en harder fietsen. Ben letterlijk en figuurlijk door mijn universitaire studie heen gefietst. Ik piekte op twee vlakken. Dat vereiste conditie, discipline maar ook organisatievermogen en plannen. En het liefst met mijn kop in de wind en dus niet achter een ander aan zodat die de wind vangt. Mijn ambitie was al snel om wereldkampioen te worden, dat is een fors prestatiedoel. Dus moest ik procesdoelen stellen en plannen, zodat ik tussentijds ook tevreden kon zijn.”

In en met een mooi team (ze fietste o.a. met Marianne Vos en versloeg Kathy Compton) behaalde ze prachtprijzen. In een enorm tempo en met enthousiasme verhaalde Sanne van Paassen dat ze zichzelf tegenkwam en blessure na blessure de rem zette op haar carrière. “Ik kon nog geen vier kilometer pijnvrij fietsen. Ik moest leren mezelf grenzen te stellen en heb door coaching geleerd naar mijn gevoel te luisteren en zo de beste beslissingen te nemen.” Dit voorjaar zette ze een punt achter haar fietscarrière.

De lessen die Sanne de genodigden van Sensare mee wil geven: “Mijn passie was dat ik fietsen leuk vindt, maar fietsen gaf geen ontspanning meer. Ik moest uit mijn comfortzone komen, heb moeten leren te ontspannen en weer te gaan genieten van een ritje. Ik blijf iemand die mezelf graag doelen stelt, maar vier het nu ook als ik iets te vieren heb! Neem bewust tijd voor jezelf, reflecteer wat gisteren me geleerd heeft.” Dan groei je volgens haar als persoon.

‘Als je niet trapt kom je niet vooruit’ was het eerste symposium van Miranda Raaijmakers, waar de serieuze, de sportieve en de komische noten klonken. Haar gewin; enthousiaste gasten. Zij sloot af: “Ik ben geen tomtom die de weg uitstippelt, maar als een kompas geef ik wel richting.”